ผู้ที่ไปถึงเป้าหมาย เป็นเจ้าคนนายคนชอบคิดอย่างงี้

[Joe524]

ในตอนที่ยังเป็นเด็กนักเรียน หลายท่านต่างเชื่อเสมอว่าหากได้ตั้งใจเรียน สอบติดคณะที่ใช่

ยิ่งมีโอกาสได้งานที่ดี เงินเดือนที่ดี และยิ่งเป็นอาชีพที่คนไหนกันแน่ก็รู้จักดังเช่น ข้าราชการ, วิศวกร


นักธุรกิจยิ่งน่าภูมิใจไปใหญ่ เพราะนอกจากเงินเดือนที่ได้ ส ม น้ำ ส ม เ นื้ อ มีมากไม่น้อยเลยทีเดียวพอที่จะอุดหนุน


ครอบครัวได้ มีสวัสดิการรองรับให้สุขสบายยังเป็นอาชีพที่จัดว่า "มีหน้ามีตา" คนใดกันแน่ก็ต้อนรับกันหมด

แต่ว่าในโลกของข้อเท็จจริงแล้ว อาชีพที่ "มีหน้ามีตา" ในสังคม ไม่ได้เหมาะกับทุกคนเสมอ

แล้วก็ในแต่ละอาชีพ เขาก็มีการระบุอัตรารับสมัครแต่ละปีที่ค่อนข้างจำกัดน่ะสิ !

"แล้วจะเรียนไปทำไม ถ้าหากท้ายที่สุดก็ได้งานที่ไม่ตรงสาย/ งานที่น้อยคนจะรู้จัก/ เงินเดือนที่ไม่ได้มากมายอะไร ?"

ปัญหานี้จะได้คำตอบที่ เ ค รี ย ด มากมายเลย ด้วยเหตุว่ามันเต็มไปด้วยความหวังที่คิดว่า

"พวกเรามีทางเลือกอยู่ไม่กี่อย่างในชีวิต" แต่ว่าถ้าเกิดทดลองเปลี่ยนเป็นความคิด "ฉันปฏิบัติงานอะไรก็ได้


ไม่ว่าจะตรงสายหรือไม่ก็ตาม" มันบางทีอาจมองประโยคขี้แพ้ในสายตาบางบุคคล


แม้กระนั้นถ้าเกิดคิดๆดูแล้ว มันรู้เรื่องเพลิดเพลินใจ มากมายกว่าการตั้งคำถามแบบแรกเพราะเหตุว่าความจริงของชีวิตเป็น

1. มนุษย์ทุกคนมีความรู้ในตัวเอง "ผิดแผก" กันไปพวกเราไม่มีความจำเป็นต้องเก่งแบบเดียวกันหมด

2. ในรั้วโรงเรียน- ม ห า วิ ท ย า ลั ยแม้กระทั่งเราได้เรียนกับอาจารย์ที่เก่งแค่ไหน

ขอบเขตวิชาความรู้มันก็เป็นเพียงแต่ความรู้ในรั้วเพียงแค่นั้นโลกของวัยผู้ใหญ่ที่โตขึ้น พวกเรายังจำเป็นต้องทราบเรื่องอีกมากมาย

ศึกษากันอีก ย า ว ลองผิดลองถูกกันอีกมากดังนั้น จะมา ฟั น ธ ง ว่าเรียนมาสายวิทย์

ต้องดำเนินการสายวิทย์ เรียนสายภาษาจะต้องดำเนินการสายภาษา มันก็ผิดเสมอไป

3. มันคือเรื่องปกติที่มนุษย์เราจะต้องวิ่งตามหาสิ่งที่ "ใช่"

เบาๆทำความเข้าใจ เบาๆปรับนิสัยไป สิ่งที่พวกเรากำลังบันเทิงใจเดี๋ยวนี้ อาจจะยังไม่ใช่ที่สุด

สิ่งที่พวกเราเก่งในตอนนี้ ในวันหน้า มันอาจเป็นเพียงแต่ความจำ

เพราะอาจมีหลายปัจจัยให้คิดมากขึ้น ตัวอย่างเช่น จึงควรพับโครงการศึกษาต่อเอาไว้

ด้วยเหตุว่าเงินน้อยเกินไปจำเป็นต้องทำงานหารายได้ก่อน แล้วค่อยไปเรียนศิลปะที่เราชอบ ...

เราต้องดูจังหวะของชีวิตด้วย (สิ่งที่จำเป็นของชีวิตแต่ละตอน


4. สิ่งที่พวกเราเรียนมาเป็นสิบเป็นร้อยกว่าวิชา มันคือ "การหลอมหลอม" หลายวิชามิได้

สอนพวกเราทางตรง แม้กระนั้นให้เราค่อยๆซึมซับข้อดีแม้กระนั้นอย่างไปเอง ตัวอย่างเช่น ฝึกฝนความทรหดอดทน, ฝึกความละเอียดลออ,

ฝึกฝนความถนัดการเข้าสังคมในกาลครั้งหนึ่งที่เรามองไม่เห็นคุณประโยชน์ว่าจะใช้อะไรได้จริง เพียงพอโตขึ้นอีกหน่อย

มันก็ต้องมีบ้างล่ะที่เรานึกอะไรขึ้นมาจนจำเป็นต้องไปพบ อ่ า น ปัดฝุ่นตำราเรียนอีกครั้ง

ทุกวิชาความรู้ที่พวกเราได้รับ ไม่เคยเสียเปล่า แค่พวกเราไม่เห็นค่ามันเอง ลองนึกดูให้ดีสิ !

5. มนุษย์เราจะต้องมีหนทางให้กับชีวิตไว้หลายด้าน หรือ "มีแผนสำรอง"

เพื่อไม่เป็นการปิ ด กั้ นตนเองกระทั่งเกินไป เช่น ถ้าหากวุฒิที่พวกเราเรียนมามันหางาน ย า ก จะยอมรึเปล่าที่เอาวุฒิต่ำลงยิ่งกว่านี้หางานไปก่อน?

ถ้าหากพวกเราไม่ได้อาชีพนี้ พวกเรายอมได้รึเปล่าที่จะทำอาชีพอื่นไปพลางๆก่อน?

ความฝันสิ่งที่ใช่ มันไม่สมควรเป็นสิ่งที่ได้ดังดวงใจในทันทีทันใดมันเป็นเรื่องธรรมดามากมายๆที่จำต้องแลกกับความเหนื่อยอ่อน

ความ พ ย า ย า ม หลายเท่าตัว จึงไม่ใช่เรื่องแปลกแต่อย่างใดถ้าเกิดจะพบว่าเพราะอะไร ห ม อ

บางบุคคลถึงเขียนเพลงได้?

ทำไมบางบุคคลเรียนวิชาชีพแม้กระนั้นมาเป็นศิลปิน?

เพราะเหตุไรบางคนเรียนไม่จบแต่ว่าประสบผลสำเร็จ?

ถ้ายังไม่เข้าในข้อนี้ ลองย้อนกลับไป อ่ า น ข้อ 4 อีกครั้งขึ้นชื่อว่า "วิชาความรู้" พวกเราได้รับมา

ถึงจะไม่ใช้ในทันทีก็ไม่ควรเสียดาย ขึ้นชื่อว่า "ความฝัน" ถึงจะยังไม่ใช่ในวันนี้

ใช่ว่าวันหน้าจะไม่มีทางเป็นไปได้ มันอยู่ที่ตัวเราล้วนๆว่า... "รู้สึกตัวดีไหมว่าทำอะไรอยู่?" และก็

"พร้อมจะยืดหยุ่นกับทุกเหตุการณ์ชีวิตรึเปล่า?"

อย่ าลืมว่า...โลกพวกเรากลม และมีหลายมิติ ใช่ว่าต้องมองดูเพียงด้านเดียว
ข้อคิดชีวิต
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13507/
คำค้นหา : ทำงานไม่ตรงสาย